บันทึกเหมืองทอง

บันทึกเหมืองทอง

รวยระริน ร่ำให้ ใจจะขาด
ความสูญเสีย ที่ไม่อาจ กลับคืนได้
คือชีวิต ที่ไม่มี ความปลอดภัย
แม้อากาศ หายใจ ยังไม่มี

แผ่นดินนี้ เคยทำนา เคยปลูกข้าว
ทหารเป็น เจ้านายเรา เอาปืนจี้
บอกไม่เหมาะ เสียแล้ว ดินแดนนี้
มันเหมาะที่ จะเป็น เหมืองทองคำ

นักขุดทอง ที่ไม่ ต้องขุดทอง
รอรับซอง ในห้อง แอร์เย็นฉ่ำ
ส่งความตาย ให้ประชา ตาดำๆ
ตายผ่อนส่ง ทุกเช้าค่ำ ตามธารา

มีมือเปล่า สู้ปลาย กระบอกปืน
แค่สองขา ที่ยืน ประจันหน้า
สู้คำสั่ง อำมหิต จากตึกไทยคู่ฟ้า
แรงโรยรา เพราะสู้ผ่าน วันที่ยาวนาน

ฟ้าแดงฉาน ในม่านดำ กลางน้ำเชี่ยว
ไซยาไนท์ ไหลเลี้ยว ส่งตามบ้าน
ทั้งอากาศ แก๊สพิษ ในม่านควัน
เหมือนรอวัน สลาย ลมหายใจ

อำนาจปืน ล้นฟ้า ใครกล้าขวาง
มารคืนร่าง อยุธติธรรม มันยิ่งใหญ่
สัมปะทานเหมืองแร่ ที่แจกไป
เป็นเพียงความ มีชัย ในสภา

น้ำตาซึม ยืนสู้ ถึงรู้ว่าแพ้
ทรราชท์แผ่ ร้อนฤิทธิ์ อวิชชา
ปฏิวัติ แย่งไป เพื่อได้มา
ใช้อำนาจ เข่นฆ่า ประชาชน

ตราไว้ ในแผ่นดิน
เมื่อตะวัน คืนถิ่น บันดาลดล
ชัยชนะ จักเป็นของ ปวงชน
มารชั่ว จะพินาทพ้น จากไทย

..ส่งกำลังใจ สู่ชาวพิจิตร และอีกหลายจังหวัด ที่ได้รับผลกระทบ จากเหมืองทองครับ